DJING-MCING/RAP:
Οι Dj's έπαιζαν πρωταρχικό ρόλο στα jams και στα parties. Διάλεγαν την μουσική, έπαιζαν τα Beats, έκαναν scratches, έπαιζαν funky loops και ξεσήκωναν τους breakers. Γενικά, οι dj's ήταν η ψυχή των parties και τις περισσότερες φορές τους ‘τιμούσαν’ ιδιαιτέρως. Συνήθως μίξαραν και ανακάτευαν πολλά, διαφορετικά μεταξύ τους είδη μουσικής, προκαλώντας έτσι τον ενθουσιασμό του κοινού. Αυτό που έπρεπε να κατείχε ένας dj's ήταν εφευριτικότητα και δημιουργικότητα.ABOUT SCRATCHIN’:
Σ’ ένα party ο νεαρός dj Grand Wizzard Theodove σκέφτηκε πως θα φαινόταν στον κόσμο αν χρησιμοποιούσε σε ανοιχτή ακρόαση αυτόν τον αλλοιωμένο ήχο που άκουγε στα ακουστικά του όταν έψαχνε στο δίσκο γυρνώντας τον μπρος-πίσω πάνω στο rumtable για να βρει το ακριβές επιθυμητό σημείο για το culling. Η αντίδραση ήταν πολύ θετική και κατά συνέπεια καθιέρωσε αυτή την τεχνική στο παίξιμο του και ήταν ο πρώτος που συνδέθηκε μ’ αυτό. Το scratching λοιπόν, το οποίο ήταν σύντομα μια εφεύρεση-ανακάλυψη που αργά ή γρήγορα επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί στη μουσική και κάποιοι να εξειδικευτούν σ’ αυτό, παίρνοντας πολύ κατάλληλα το όνομα turntablists. Το scratching μαζί με τον ιδιαίτερο τρόπο που οι hip hop dis έπαιζαν μουσική ήταν και είναι ο δικός τους ήχος, η δική τους καινοτομία. Το soundtrack του hip hop.ABOUT RAPPIN’:
Οι rappers εμψύχωναν τους breakers με τα μικρόφωνα τους και συμμετείχαν με ρίμες που πραγματικά είχαν κάτι να πουν. Στην αρχή, κάποιος dj σε κάποιο party σύνδεσε τα μικρόφωνα με το mixer του και άρχισε να λεει διάφορα ανάμεσα από τα τραγούδια του, κάτι σαν ποιηματάκια και slogan. Οι πρώτοι Mcs ( Masters of Ceremony) ήταν κάτι σαν οι conferancie των jams και των parties. Ύστερα έλεγαν κάποιες μικρές ιστορίες ή γεγονότα από την προσωπική τους ζωή με ομοιοκαταληξία στον ρυθμό και το beat των dis. Μπορούσαν να μιλήσουν κατευθείαν στον κόσμο και να έχουν μπροστά τους την αντίδραση του κοινού. Έκαναν έναν μονόλογο με ρίμες και το κοινό τους άκουγε χορεύοντας. Δεν χρειαζόταν κάποιο ιδιαίτερο φωνητικό χάρισμα, αλλά έξυπνος προφορικός λόγος. Μπορούσαν να εκφραστούν για τα κοινωνικά προβλήματα, τις αδικίες, τις σχέσεις τους, το χιούμορ, τη ζωή τους την ίδια… Δεν χρειαζόταν ούτε Ωδεία ούτε σχολές μουσικής και ορθοφωνίας απλά ένα beat του dj, ένα μικρόφωνο και κάτι να πεις. Μερικά ονόματα της old school hip hop κουλτούρας που πρέπει να αναφερθούν είναι τα εξής:Kool Herc and the Hercaloids, Grand Master Flash, Funkmaster Flex, RUNDUG, Public enemy, Pete DJ Jones, Davey D, Grandmaster DXT, Afrika Bambaataa, Donald D, Erik B and Rakim, Kurtis Blow, Easy E, DJ Red Alert, Dj Hollywood, Kool G Rap.
“Αφενός η rap μουσική είναι φωνή των αποξενωμένων, απογοητευμένων και επαναστατημένων νέων, που αναγνωρίζουν το πόσο ευπαθείς και περιθωριακοί είναι στην μετά-βιομηχανική Αμερική και αφετέρου η rap είναι η συσκευασία και το μάρκετινγκ της κοινωνικής δυσφορίας από μερικά από τα πιο ειδικευμένα διαφημιστικά πρακτορεία και τους μεγαλύτερους δισκοπαραγωγούς στον κόσμο… Αυτή η δυαδικότητα είναι όμως που έχει δώσει rap τις πολλές διαστάσεις και αποχρώσεις της, ένα μείγμα δύναμης και αντίδρασης.”
“Το rap είναι μια μουσική που αντλεί και τροφοδοτεί συνέχεια και άλλα στυλ δημιουργώντας κάτι καινούργιο και δημιουργικό. Είναι ένα τεράστιο ποικίλο συμβολικό βασίλειο και γι’ αυτό πολύ μεγάλο για να γίνει στερεότυπο. Υπάρχουν έξυπνοι rappers και ιδιόμορφοι rappers που θέλουν να διδάξουν, rappers που θέλουν να ρουφιανέψουν, να υποθάλψουν rappers που θέλουν να κάνουν τον κόσμο να γελάσει. Είναι μια ομιλούμενη ποίηση , μια φόρμα τέχνης που φωτογραφίζει πιο ζωντανά από οποιοδήποτε άλλη φόρμα τέχνης τη ζωή, υποστηριζόμενη και εμπνευσμένη από το beat του δρόμου.”
Prisma
Help Us To Become Better
and Better 